Kalendarz i klepsydra

Kontrast:

Czcionka:

69155

Pozostałe zbiory

W koszyku

oceń

Kalendarz i klepsydra / Tadeusz Konwicki. - Wyd.4 rozsz. - Warszawa : Czytelnik, 2005. - 362, [2] s. ; 21 cm.

Autor

Konwicki Tadeusz.

Temat

Szkice literackie polskie 20 w

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Centrala Siewierz

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-4 (1 egz.)

Recenzje:

Recenzje książek Tadeusza Konwickiego „Kalendarz i klepsydra” oraz „Zorze wieczorne” Tadeusz Konwicki, ur. 1926, zmarły niedawno (7 styczeń 2015r.) pisarz, był także scenarzystą, reżyserem. Najsłynniejsze jego filmy to „Salto” i „Ostatni dzień lata”, a te późniejsze to „Dolina Issy” czy „Lawa”. Z adaptacji powieści innych autorów powstały niezapomniane filmy jak „Jowita”, „Faraon” i „Austeria”. (...)
Ostatnio przeczytałam dwie książki Konwickiego, obie to rodzaj raptularza - dziennika, ale nich nikogo nie zwiedzie tytuł pierwszej, bo sam autor nazywa go łże-dziennik.
„Kalendarz i klepsydra” została wydana w 1976 roku, w Wydawnictwie CZYTELNIK, pisana przez cały 1974 rok i zawiera zapiski z różnych zdarzeń, przemyśleń i licznych podróży autora. Świetne obserwacje z podróży do Chin, z wielką sympatią nakreślone sylwetki przyjaciół, czy też domownika kota Iwana. Wszystko to przeplata wspomnieniami z przedwojennego dzieciństwa spędzonego na Wileńszczyźnie. Zastanawiające jest to, że Konwicki opuścił Wileńszczyznę mając 17 lat, a od 1947 roku mieszkał w Warszawie, to zawsze podkreślał, że Wileńszczyzna go ukształtowała na całe życie, lubił się nazywać „chytrym Litwinem”.
Czytając tą książkę miałam wrażenie, że pisze ją stary człowiek, zmęczony życiem, lubiący przebywać w swojej nyży, czyli małej wnęce warszawskiego mieszkania, z podkurczonymi nogami leżąc na tapczanie. A przecież pisał ją człowiek pięćdziesięcioletni. Dało się odczuć atmosferę tamtego czasu, marazm i brak perspektyw.
Zupełnie inaczej odebrałam drugą książkę „Zorze wieczorne” wydaną w 1991 roku. Przynajmniej w jej pierwszej części, gdzie zachwyca się Australią. Nawet opowiadanie „Kilka dni wojny o której nie wiadomo czy była” jest pochwałą miłości, mimo tragicznej, wojennej scenerii. Czy też gdy wspomina sympozjum w Bratysławie i brylującego Adama Michnika, pośród międzynarodowego towarzystwa. Spostrzeżenia z wyjazdu do Japonii, jakże są inne od tych z Chin, opisanych w „Kalendarzu i klepsydrze” dwadzieścia kilka lat wcześniej.
Ale jest także coś co łączy te dwie książki, są to wątki filozoficzne , Konwicki zastanawia się nad świadomością człowieka, świadomość uwiera go, jest przerażony myślą, że świadomość nie kończy się wraz ze śmiercią. Często też porusza problem egzystencji na tym świecie , zadaje pytanie „Co ja tutaj robię?” nie unika też trudnych kwestii związanych z jego życiorysem, gdy reprezentował grupę tkz. Pryszczatych, czy Stalinowców. Próbuje to tłumaczyć, analizować. Jest w tym bardzo ludzki i pokorny wobec naszej historii.
„Zorze wieczorne” przewrotny tytuł, Konwicki pisze, że wielu rzeczy nie chce mu się powiedzieć, napisać. Zamilknie. Jeszcze tylko napisze „Pamflet na siebie” opublikowany w 2010 roku. Też będzie to analizowane, odkrywanie siebie, Konwicki powiedział kiedyś, że wszystko co napisze jest z niego samego, jest ciągłym pisaniem o sobie.
Grażyna Łyczakowska - członkini Dyskusyjnego Klubu Książki w PiMBP w Olkuszu

MARC21

ISO 2709

Zestawienie liniowe

Indeks autorski

Indeks przedmiotowy

Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.

Nie pokazuj tego więcej

SOWA OPAC :: wersja 6.9.2 (2025-11-13)

Oprogramowanie dostarczone przez SOKRATES-software.

Wszelkie uwagi dotyczące oprogramowania prosimy zgłaszać w bibliotece.